ПЕШВОИ МИЛЛАТ-ҲОМИИ СУЛҲ ВА ИТТИҲОД

.

 
Ваҳдати миллӣ яке аз арзишҳои муқаддаси Тоҷикистони соҳибистиқлол аст, ки сулҳу субот, иттиҳоди мардум ва рушди давлатро таъмин намудааст. Ин падидаи нодир, ки бо талошҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омад, имрӯз чун меҳвари бақои миллат ва асоси пешрафти кишвар эътироф мегардад. Мақолаи мазкур ба аҳамияти Ваҳдати миллӣ, нақши Пешвои миллат дар таҳкими он ва оқибатҳои неки ин арзиш барои Тоҷикистон бахшида шудааст.
Ваҳдати миллӣ барои Тоҷикистон на танҳо як дастоварди таърихӣ, балки пояи сулҳи пойдор ва рушди устувор аст. Дар солҳои 90-уми асри гузашта, Тоҷикистон бо ҷанги шаҳрвандӣ рӯ ба рӯ шуд, ки боиси парокандагии мардум, харобии иқтисодиёт ва талафоти зиёди ҷонӣ гардид. Дар чунин давраи ҳассос, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо хиради азалӣ, ҷасорати бемисл ва нияти нек зимоми давлатдориро ба даст гирифта, мардумро ба сулҳу оштӣ даъват намуданд.
Созишномаи истиқтиқрори сулҳи 27 июни соли 1997, ки натиҷаи талошҳои бевоситаи Пешвои миллат буд, нуқтаи оғози эҳёи Тоҷикистон гардид. Ин созишнома на танҳо оташи ҷангро хомӯш кард, балки эътимодро миёни гурӯҳҳои мухталифи ҷомеа барқарор намуд. Пешвои миллат бо сиёсати “дарҳои кушод” ва муколамаи созанда мардуми парешонгаштаро муттаҳид карда, барои бунёди давлатдории навин роҳ кушоданд.
Нақши Пешвои миллат дар эҳёи Тоҷикистон
Хизматҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар таҳкими Ваҳдати миллӣ ва эҳёи Тоҷикистон беназир аст. Дар Иҷлосияи таърихии XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон (1992), эшон қавл доданд, ки “тамоми донишу таҷрибаашонро барои барқарор кардани сулҳ дар ҳар хона ва оила равона мекунанд”. Ин ваъда на танҳо иҷро шуд, балки ба рамзи садоқат ба Ватан ва мардум табдил ёфт.
Пешвои миллат бо сафарҳои худ ба минтақаҳои гуногуни кишвар, аз ҷумла Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон, Хатлон ва Суғд, ғамхории бевоситаи худро ба мардум нишон доданд. Бунёди роҳҳо, пулҳо, нерӯгоҳҳои барқии хурд, беморхонаҳо, муассисаҳои таълимӣ ва иншоотҳои муосир дар саросари Тоҷикистон натиҷаи сиёсати созандаи эшон аст. Мулоқотҳои самимии Пешвои миллат бо мардум, суханрониҳои пур аз меҳру муҳаббат ва дуоҳои нек барои саодати миллат эҳсоси иттиҳод ва мансубиятро дар қалби ҳар шаҳрванд бедор мекунад. Эшон на танҳо дар дохили кишвар, балки дар арсаи байналмилалӣ низ Тоҷикистонро ҳамчун давлати сулҳпарвар муаррифӣ намуданд. Ташаббусҳои глобалии Пешвои миллат дар Созмони Милали Муттаҳид, аз қабили масъалаҳои норасоии оби тоза, мубориза бо терроризм ва қочоқи маводи мухаддир, нуфузи Тоҷикистонро дар ҷаҳон баланд бардоштанд.
Ваҳдат – асоси рушди фарҳанг ва иқтисодиёт
Ваҳдати миллӣ заминаи рушди фарҳанг, иқтисодиёт ва ҷомеаи Тоҷикистонро фароҳам овард. Фарҳанги тоҷикӣ, ки бо таърих, забон, адабиёт ва анъанаҳои чандинҳазорсола ғанӣ аст, дар таҳкими иттиҳоди миллат нақши муҳим бозид. Асарҳои бузургони адабиёти тоҷик, ба мисли Рӯдакӣ, Фирдавсӣ ва дигарон, эҳсоси ифтихори миллиро тақвият медиҳанд ва мардумро ба ҳам меоранд.
Баргузории ҷашнҳои миллӣ, ба монанди Наврӯз, Меҳргон ва Рӯзи Ваҳдати Миллӣ, мардуми Тоҷикистонро сарфи назар аз фарқиятҳои минтақавӣ ё қавмӣ муттаҳид мекунад. Ин чорабиниҳо тавассути мусиқӣ, рақс, хӯрокҳои анъанавӣ ва ҳунарҳои мардумӣ эҳсоси мансубияти ягонаро афзоиш медиҳанд.
Дар соҳаи иқтисодиёт, Ваҳдати миллӣ амнияту суботро таъмин кард, ки барои ҷалби сармоягузориҳои хориҷӣ ва рушди инфрасохтор зарур буд. Бунёди роҳҳо, нерӯгоҳҳо ва корхонаҳои саноатӣ Тоҷикистонро ба як кишвари пешрафта табдил дод.
Ваҳдати миллӣ на танҳо дастоварди таърихӣ, балки масъулияти ҳар як шаҳрванди Тоҷикистон аст. Имрӯз, дар шароите ки баъзе бадхоҳон кӯшиш мекунанд ба суботи кишвари мо халал расонанд, ҳифзи ваҳдат ва истиқлолият аҳамияти бештар пайдо мекунад. Тоҷики асил, тавре ки Пешвои миллат таъкид мекунанд, бо нияти нек, меҳнат ва эҳтироми ҳамдигар барои ободии Ватан саҳм мегузорад.
Дуои неки Пешвои миллат барои саодати мардум, сулҳу субот ва хонаободии Тоҷикистон рамзи садоқати эшон ба миллат аст. Ин дуоҳо, ки дар ҳар мулоқот бо мардум садо медиҳанд, эҳсоси умед ва иттиҳодро дар қалби ҳар шаҳрванд бедор мекунад.
Ниҳоят Ваҳдати миллӣ – гавҳари қиматбаҳои Тоҷикистон аст, ки сулҳ, субот ва пешрафти кишварро таъмин намуд. Нақши Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, дар эҳёи ин арзиш ва роҳнамоии миллат ба сӯи ояндаи дурахшон беназир аст. Имрӯз, вазифаи ҳар як шаҳрванди Тоҷикистон аст, ки бо меҳнат, иттиҳод ва эҳтироми арзишҳои миллӣ ин дастовардро ҳифз намуда, Тоҷикистони азизро боз ҳам ободтар гардонад.
Сафарзода Умедҷон - диерктори МДТ “ЛКСК ш.Левакант”-и ДБССТ
 
 
 
 

ЛЕВАКАНТ: МУСОБИҚА БАРОИ БА ДАСТ ОВАРДАНИ ҶОМИ РАИСИ ШАҲР

.

Бегоҳии 18-уми июн, дар яке аз майдончаҳои варзишии шаҳри Левакант, дастаҳои футболбози ҶСК «Азот» ва Муассисаи ғайридавлатии Колеҷи тиббӣ-иҷтимоии шаҳри Левакант, бахшида ба 28-солагии Ваҳдати миллӣ барои дарёфти Ҷоми раиси шаҳри Левакант байни ҳам сабқат намуданд.

Ин дидор бо ҳисоби 16 бар 1 ба фоидаи футболбозони дастаи ҶСК «Азот» анҷомид.

Муфассал

ЛЕВАКАНТ: ВОХӮРӢ ДАР АРАФАИ РӮЗИ ВАҲДАТ

.

17-уми июн, бахшида ба Рӯзи Ваҳдати миллӣ бо ташаббуси Ташкилоти собиқадорони ҷангу меҳнати шаҳри Левакант ва Ташкилоти «Сипарони Ватан» дар муассисаи давлатии таълимии томактабии ба номи «НИГИНА»-и шаҳри Левакант бо маъмурият ва мураббиён вохӯрӣ гузаронида шуд.

Дар ин вохӯрӣ раиси Ташкилоти собиқадорони меҳнат-Султонов Ҳикматулло, раиси Ташкилоти ҷамъиятии «Сипарони Ватан»-Бароталиев Сафар, собиқадорони меҳнат-Сангимуродов Усмонқул, иштирок ва суханронӣ намуданд.

Муфассал

ВАҲДАТ РАМЗИ ИТТИҲОДУ ҲАМДИЛИИ МИЛЛАТИ ТОҶИК

.

 
Пошхӯрии Иттиҳоди Шӯравӣ, ки дар заминаи беқурбшавии идеологияи умумиташаккул ва фурӯпошии сохторҳои давлатӣ сурат гирифт, боиси пайдоиши бенизомии сиёсӣ ва иҷтимоӣ гашт. Дар ин фазо гурӯҳҳои гуногуни манфиатдор, бо афкори мутазод ва бидуни низоми ягона, барои соҳиб шудан ба қудрат вориди бархӯрд шуданд. Комёб набудани муколамаи миллӣ, набудани таҳаммулгароии сиёсӣ ва истифодаи вазъият аз ҷониби унсурҳои беруна ба сар задани ҷанги таҳмилӣ мусоидат кард.
Ҷанг на танҳо ҷони беш аз 150 ҳазор нафарро гирифт, балки ба системаи омӯзиш, иқтисод, фарҳанг ва худшиносии миллӣ зарбаи сахт зад. Насли пурқуввату фаъоли кишвар – ки бояд заминаи созандагии давлати нав мешуд – аз таҳсилу рушд маҳрум гашт ва аксаран ба муҳоҷират, ҷудоӣ ва парешониҳо рӯ овард.
Дар ин замина, ваҳдати миллӣ ҳамчун як зарурати таърихӣ зуҳур кард ва ба як шиори сарнавиштсоз табдил ёфт. Дидгоҳи таҷрибавии таърих ва таҳлилҳои иҷтимоӣ нишон медиҳанд, ки ҷомеаҳои баъдиҷангӣ танҳо тавассути ваҳдат, музокира, гузашт ва тафоҳум метавонанд ба сӯи барқарории субот ҳаракат намоянд. Таҷрибаи сулҳи тоҷикон дар ин самт на танҳо барои кишварҳои минтақа, балки барои низоъҳои ҷаҳонӣ низ намунаи омӯзишӣ ва илмӣ гардид.
Таҳлили таҷрибаҳои таърихии давлатсозии тамаддунҳои ориёинажод ва тоҷикию форсизабонҳо нишон медиҳад, ки ҳар вақте ҷомеаҳои онҳо дар муқобили хатарҳои бузург қарор мегирифтанд, роҳбарони дорои ҳиммати таърихӣ ва хиради фарҳангӣ зуҳур мекарданд.
Мисли шоҳ Куруши Кабир, ки тамаддуни форсро дар замони парешонӣ муттаҳид сохт, ё Исмоили Сомонӣ, ки миллати тоҷикро дар асоси забон ва фарҳанги муштарак ба давлатдории мустақил овард, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон низ дар пайравии ҳамин анъанаи таърихӣ, бо шиддати масъулияти таърихӣ ва рисолати миллӣ, роҳе пеш гирифт, ки дар радифи бузургтарин таҷрибаҳои муосири сулҳ ва ваҳдати миллӣ ҷойгоҳ пайдо кард.
Имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ, ки рӯзи 27 июни соли 1997 дар шаҳри Маскав бо миёнаравии ҷонибҳои хориҷӣ ва бо иродаи самимии тоҷикон ба амал омад, на танҳо ба ҷанг хотима бахшид, балки оғози як марҳилаи нави таърихии давлатсозӣ ва ҳифзи ҳувияти миллӣ гардид. Ин созишнома на фақат ҳуҷҷати ҳуқуқӣ, балки санади ахлоқӣ ва сиёсие буд, ки бар асоси фалсафаи ваҳдат, эҳтироми тарафайн ва гузашти миллӣ таҳия шуд.
Аммо, таҷрибаҳои сулҳ нишон медиҳанд, ки сулҳ бо имзои санад оғоз меёбад, на анҷом меёбад. Барои таҳкими он тадбирҳои амиқи сиёсию иҷтимоӣ ва фарҳангӣ зарур буданд.
Бо сарварии ин роҳбари дорои ҳиммати таърихӣ Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва сиёсати ваҳдатгароёнаи ӯ, тадбирҳои зиёде амалӣ гардиданд.
Дар ниҳоят, миллати тоҷик, ки дар гузашта дар бунёди тамаддуни башарӣ саҳми бузург дошт, имрӯз низ бо такя ба фарҳанги бостонӣ, хиради сиёсӣ ва иродаи миллии худ метавонад ба яке аз кишварҳои тараққикардаи ҷаҳонӣ табдил ёбад.
Барои расидан ба ин ҳадаф, тавсеаи стратегӣ, рушди устувори иқтисодӣ, тарбияи кадрҳои муосир, таҳкими илм ва ҷалби технологияҳои рақамӣ аз ҷумлаи авлавиятҳои бетағйир маҳсуб мешаванд.
Шарифзода Қурбон-директори Муассисаи давлатии Маркази пешгирии ВНМО дар шаҳри Левакант
 
 
 

ЛЕВАКАНТ: ВОХӮРӢ ДАР КӮЧАИ НОСИРИ ХУСРАВ

.

17-уми июн, масъулини бахши кор бо занон ва оилаи Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳри Левакант дар якҷоягӣ бо намояндагони КИ ҲХДТ дар шаҳри Левакант ва ҷамоати шаҳраки «Сарбанд» дар кӯчаи Носири Хусрави шаҳрак бо сокинон вохӯрӣ намуда, корҳои фаҳмондадиҳӣ гузарониданд.

Ба сокинон гуфта шуд, ки қабл аз ҳама маданияти шаҳрнишиниро риоя намуда, атрофи биноҳои баландошёна ва хонаҳои истиқоматии худро тозаю озода нигоҳ доранд. Пешгири аз ҷиноят, бегонапарастӣ, пушиши либоси ба фарҳанги миллии тоҷикон бегона, хурофотпарастӣ, пешгири аз таълимоти ғайриқонунии диннӣ, пешгири аз бемориҳои сироятию ғайрисироятӣ, сарфакорона истифодабарии қувваи барқ ва пешгир аз қонуншиканиҳо дар ин самт аз масъалаои асосии ин вохӯрӣ буд, ки масъулин дар ин самт ба сокинон фаҳмондадиҳӣ карданд.